وی که از پیشوایان مذهبی بود، پس ازکسب علوم زمان خود، به منظور آموزش تعالیم مذهبی بهدیگران، به تنهایی از هند راه افتاد و پس ازراهپیمایی چند هزار کیلومتر و با پشت سرگذاشتن موانعطبیعی بسیار، به چین رسید و در ایالت «هونونان» ومعبد شائولین اقامت گزید. تعالیم «بودید هاراما»شامل تمرینات شدید انضباطی و انجام اعمال پرهیزگاری بود. وی ۹ سال در کوه ها و غارها به انزوای کامل نشست، ۹ سال ریاضت همراه با تفکر و برای این که شاگردان نیز بتوانند در مقابل ساعت‌های طولانی تفکرو اندیشه، تاب مقاومت بیاورند و نیز با زورگویانی که تعالیم مذهبی و مردان دینی را سد راه خود می دیدند به مبارزه و مقابله برخیزند، ۱۸ حرکت تمرینی را ابداع کرد که در حقیقت زیر بنای حرکات کاراته امروزی می‌باشد.
از طرفی، هنگامی که حکومتهای استبدادی درچین، سلسله «کینک»، و سلسله «ساتسوما» در «اوکیناوا»، به منظور جلوگیری از ورزیده شدن مخالفان و نیز تحت کنترل درآوردن مردم، قانون منبع استفاده از شمشیررا به مورد اجرا گذاشتند و به جمع‌آوری سلاحهای رزمی اقدام نمودند، مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همین امر، موجب شکوفایی هر چه بیشتر«کاراته» شد.
در سال ۱۹۲۱ یکی از استادان برجسته کاراته اوکیناوا، به نام «گیجین فوناکوشی» توانست با قدرت و ظرافت تمام، کاراته را به ژاپن معرفی نماید و برخی دیگراز هنرجویان که تحت تعلیم بزرگترین استادان اوکیناوا قرار گرفته بودند، تکنیکهای سنتی را با یکدگر ترکیب نموده وسبک‌های متعددی از کاراته را به وجود آوردند.
درحال حاضر کاراته شامل صدها سبک می شود که در واقع بازگشت همه آنها به چهار سبک اصلی و مادر، از سبکهای کنترلی و یک سبک نیمه‌کنترلی می‌باشد.
● سبکهای کنترلی عبارتند از:
▪ شوتوکان
بنیانگذار این سبک، گیجین فوناکوشی(۱۹۵۷ -۱۸۶۸ش) می باشد. شوتوکان یعنی: خانه شوتو، مکتب شوتو – لقب فوناکوشی و کان به معنای خانه می‌باشد. علاوه بر آن شوتوکان متعلق به سیستم«شوری ته» در کاراته است.
▪ شیتوریو
بنیانگذار این سبک «مابونی‌کنوا» (۱۹۵۲ - ۱۸۸۹) می باشد. شیتوریو متشکل از دو سیستم «ناهاته» و«شوری‌ته» در کاراته می‌باشد. شیتو از نامهای دو استاد بزرگ اوکیناوایی گرفته شده است. به این شکل که «شی» از نام «ایتوسوآنکو» استاد مسلم سیستم «شوری‌ته» و کلمه تو از«هیگااونا کانریو» بنیانگذار و استاد بزرگ سیستم «ناهاته» برگرفته شده است.
▪ گوجوریو
این سبک توسط «میاگی چوجون» (۱۹۵۳ - ۱۸۸۸) بنیان نهاده شد. گوجوریو یعنی روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و متعلق به سیستم ناهاته در کاراته می‌باشد.
▪ وادوریو
بنیانگذار سبک، «اوتسوکه هیرونوری» (۱۹۸۲ - ۱۸۹۲) می‌باشد، وادوریو یعنی: راه صلح یا روش صلح جویانه
▪ کیوکوشین‌کای
کیوکوشین‌کای یک سبک نیمه کنترلی است که توسط «ماسوتاتسو اویاما» (۱۹۹۴ - ۱۹۲۳) بنیانگذاری شــــــد. کیوکوشین کای از عناصر مختلفی که نشأت از تجربیات اویاما و سبکهای دیــگر است، تشکیـــل شده اســت. کیوکوشین کای از سه لغت کیوکو یعنی بالاترین یا نهایت، شین به معنی حقیقت، روح و کای به معنی گروه و انجمن ترکیب شده است. نام دیگر این سبک «اویاماریو» است. تأکید این سبک روی مبارزه واقعی از راه نزدیک است.
کیوکوشین‌کای یکی از سبکهای خشن کاراته است و برای کاستن مقاومت حریف، تکنیک‌ها به طور متوالی اجرا می‌شود، این سبک، تاکید زیادی برروی تمرینات تنفسی و حرکاتی که در کاراته دو ممنوع شده است دارد. دوجوی مرکزی این سبک «هومبو» نام دارد و در سال ۱۹۵۵ توسط اویاما در توکیو افتتاح شد.
درباره ورزش کاراته
▪ محوطه مسابقه: محوطه مسابقه که «تاتامی» خوانده می شود دارای ابعاد ۱۲×۱۲ متر شامل ۸×۸ متر محوطه اصلی
و از هر طرف ۲ متر محوطه ایمنی می‌باشد و باید کاملاً مسطح و به دور از مخاطره باشد.
▪ زمان مسابقه برای آقایان ۳ دقیقه مفید، برای جوانان و بانوان ۲ دقیقه مفید می‌باشد. در صورت تساوی یک دقیقه وقت اضافی در نظر گرفته می‌شود.
▪ مسابقه‌دهنده و مربی او، داوران و قضات باید لباس رسمی به تن داشته باشند. سر داور قبل از مسابقه باید
تمام وسایل مسابقه و لوازم ایمنی را بررسی کند.
اصطلاحات و مقررات داوری:
ـ شوبو سانبون هاجیمه: شروع مسابقه شوبو هاجیمه: شروع مسابقه در وقت اضافه
ـ سوزوکته: ادامه مسابقه (اعلان شروع مسابقه بعد از ایجاد وقفه)
ـ شیرویا آکانوکاچی: داور هنگام اعلام برنده دستش را به طرف ورزشکار باند قرمز یا سفید بالا گرفته این کلمه را ادا می‌کند.
ـ اتوشی باراکو: ۳۰ ثانیه به پایان مسابقه ماند.
ـ موتو نواچی: ایستادن در مکانهای مقرر
ـ سوزوکته هاجیمه: شروع ادامه مسابقه
ـ توری ماسن: غیرقابل قبول
ـ هی‌که واکه: مساوی
ـ شوگو: صدا زدن کمک داور
ـ هانتی: مشورت در قضاوت
ـ انچوسن: مرگ نهایی(اولین ضربه در وقت اضافه)
ـ آیوچی: تکنیک امتیازی همزمان کاراته دارای کمربندهای سفید، زرد، نارنجی، آبی، سبز، بنفش، قهوه‌ای و مشکی است و درجات کمربند مشکی دان نامیده می‌شود که از دان یک تا دان ده می‌باشد.فنون دست، «ته‌وازا» و فنون پا «گری وازا» نامیده می‌شود.
مسابقات کاراته به دو دسته تقسیم می‌شود:
۱) فرم یا کاتا: مبارزه با حریف فرضی
۲) کومیته: مبارزه
در مسابقات کاتا، شرکت‌کنندگان در دوره‌های اول و دوم ملزم به اجرای یکی از کاتاهای اجباری یا شی‌تی‌کاتا بوده و در دورهای بعدی می‌توانند کاتای اختیاری خود را اجرا نمایند و کاتا از هر منطقه شروع شود در همان نقطه نیز باید خاتمه یابد. در کاتا تمام تکنیک‌ها باید به طور کامل و صحیح اجرا شود. ضمن اینکه استفاده از کیا یعنی تخلیه هوای درون سینه با صدا و سریع روی تکنیکهای خاصی اجباری است. مسابقات در کاتا و کومیته به صورت تیمی و انفرادی برگزار می‌شود. مسابقات تیمی کاتا به صورت ۳ نفره مسابقات تیمی کومیته به صورت پنج نفره با دو نفر ذخیره انجام می‌گیرد.
تاريخچه كاراته در سوساي اوياما
ماس اوياما دان 10 و مبتكر كيوكوشين كاراته در سال 1923 در جنوب غربي كره متولد شد. در سن 9 سالگي شروع به تعليم گرفتن (كمپو) نمود. در سن 15 سالگي پدرش او را به ژاپن فرستاد تا در مؤسسه هواپيمايي جوانان ياماناشي به تعليم بپردازد. او براي مدت كوتاهي قبل از اينكه كاراته را زير نظر گي چين فونا كوشي بياموزد، جودو را در مدت كوتاهي آموخت. ماس اوياما زير نظر معلمين مختلف كاراته تعليم گرفت و خيلي سريع پيشرفت نمود و در سن 22 سالگي موفق به دريافت دان 4 شد.
2سال بعد در سال 1947 موفق شد كه تمام قهرمانان كاراته ژاپن را شكست دهد. دوران بعد از جنگ جهاني دوم دوران آشفتگي و زحمت براي ژاپني‌ها بود و در همين دوران ماس اوياما اغلب دچار مشكلات ناشي از اشغال آمريكائي‌ها بود. بنابراين در سال 1948 ماس اوياما تصميم گرفت كه به تنهايي در كوهستان به تمرين و تعليم بپردازد. او براي مدت طولاني با تمرينات روزانه به قوي نمودن بدن و قدرت خود مبادرت ورزيد. در سال 1950 پس از مراجعت از كوهستان با يك گاو نر وحشي به مقابله پرداخت و در مبارزات ديگر خود با 51 گاو وحشي كه چهار تاي آنها را كشته و شاخ 47 گاو وحشي ديگر را با تيغه دست (شوتو) شكست. در سال 1952 به آمريكا دعوت شد و 32 برنامه اجرا نمود. در ايالات مختلف درس داد و در هفت مبارزه كه در مقابل بكسورها و كشتي كچ كاران آمريكائي شركت نمود به پيروزي نائل گرديد. او مجدداً در سال 1953 به آمريكا رفت و اين مرتبه در شهر شيكاگو در مقابل يك گاو وحشي به مبارزه پرداخت و با جدا نمودن شاخ‌هاي گاو در قاره آمريكا نيز بسيار مشهور شد. در سال 1954 او اولين «دوجو» خود را در (مي‌جروتوكيو) افتتاح نمود.
معلمين اين دوجو عبارت بودند از (ميزوشيما) و (ياسودا). در سال 1956 دوجوي ديگري در پشت دانشگاه (ريك‌كيو) افتتاح نمود كه معلمين آن عبارت بودند از (ميزوشيما)،(ياسودا)، (ايشي‌ياشي) و (ميناي‌موتو).
تاریخچه کاراته، آنکو ایتوسو (1916 - 1830)
در شوری اُکيناوا به دنيا آمد، ايتوسو زير دست بزرگان کاراته از جمله سوکون "بوشی" ماتسومورا و کوساکو ماتسومورا آموزش ديد. دوست صميمی او ياسوتسونه آزاتو به وی سمت پیشکار پادشاه جزایر ريوکيو (اُکیناوا) را پيشنهاد کرد. به خاطر قدرت فوق‌العاده بازوان، پاها و دستهايش شهرت داشت، گفته می‌شود که او حتی می‌توانست به شيوه ايستادن روی اسب راه برود، (و از همين جا اسم مستعار آنکو را بر او گذاشتند). با توجه به داشتن دستان قوی‌ای که داشت می‌توانست يک ساقه قطور خيزران را با مشتهای خود له کند، گفته می‌شود که او هر روز تا آرامگاه سلطنتی پياده روی می‌کرده و مشتهای خود را با ضربه زدن به ديواره‌‌های سنگی کنار جاده قوی می‌کرد. ايتوسو معتقد بود بايد آنقدر تمرین کند تا در برابر قويترين و سخت‌ترين ضربه‌ها مقاوم شود. در شيوه آموزشی ايتوسو، کاراته‌کا طوری آموزش می‌بیند تا هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی قدرتمند شود.
توصيف اين هنر از زبان خود او: " کاراته فقط به معنای توسعه قدرت فيزيکی نيست بلکه به معنای يادگيری اينکه چگونه از خود دفاع کنيم نیز می‌باشد، يار و ياور مردم باشيد و هيچگاه بر عليه کسی جنگ نکنيد. اگر ممکن بود هيچگاه سعی نکنيد ضربه بزنيد حتی وقتی که اتفاقی ناگهانی رخ می‌دهد مثل ديدن يک دزد يا يک شخص ديوانه، هرگز با ديگران با مشت‌ها و پاهايتان روبرو نشويد. وقتی کاراته تمرين می‌کنيد، سعی کنيد چشمان خود را خوب باز کنيد شانه‌هايتان را پايين نگه داريد و بدن خود را سفت و محکم کنيد، گويی که در ميدان جنگ هستيد. وقتی تکنيک و تاکتیک‌های کوميته را تمرين می‌کنيد تصور کنيد با دشمن روبرو هستيد، هميشه حواس خود را روی اطرافتان متمرکز کنيد. يک مرد با شخصيت از تزاع اجتناب می‌کند وعاشق صلح و دوستی است. بنابراين هر چقدر يک کاراته‌کا بيشتر تمرين کند، با ديگران ملايمتر و مهربانتر می‌شود. اين يک کاراته‌کای واقعی و حقیقی است."
متن زير نامه‌ايست که توسط استاد ايتوسو در اکتبر 1908 قبل از معرفی و رسمی شدن تمرینات کاراته در مدارس جزیره اُکیناوا نوشته شده.
تودِه " به معنای دست چينی و اسم کاراته قديم می‌باشد" از راه مذهب بودايی يا کونفوسیوس توسعه پيدا نکرد. بعدها دو روش جنوبی و شمالی (روش معبد شائولین و روش معبد شائولی) به اُکیناوا آورده شده که در آنجا به روش‌های شورين‌ريو و شورِی‌ريو شناخته شدند "شورین تلفظ ژاپنی شائولین می‌باشد" که هر دوی آنها امـيازات قوی و مشابهی دارند.
1- توده مقدمه‌ای است برای سلامتی جسم و جان، برای محافظت از والدين يا بزرگان خود، خوب است که بدون توجه به زندگی خود به دشمن حمله کنيد. هرگز به دشمن تک نفره حمله نکنيد، و اگر با آدم شرور و گردن کلفتی مواجه شديد نبايد از توده استفاده کنيد، به سادگی عقب نشينی کنيد و گوشه‌ای بايستيد.
2- هدف توده اين است که بدن را مثل سنگ و آهن سخت و مقاوم کند، از دستها و پاها بايد مثل نوک تير استفاده شود، قلب نیز بايد شجاع و قوی باشد. اگر بچه‌ها از دوران تحصيل در مدارس ابتدائی، توده را آغاز کنند، به خوبی برای خدمتِ نظام آماده خواهند بود. وقتی سرداران نظامی اروپا، ولينگتون و ناپلئون با يکديگر ملاقات کردند راجع به اين نکته که پيروزی فردا در میادین جنگ از زمين‌های بازیِ مدارس امروز بر می‌خیزد سخن به میان آوردند.
3- تودِه را نمی‌توان سريع آموخت. مثل گاوی که آهسته حرکت می‌کند، اما عاقبت هزاران کیلومتر را می‌پيمايد، اگر کسی هر روز به طور جدی آموزش ببيند بعد از سه یا چهار سال معنای توده را عميقاً درک خواهد کرد و شکل اکثر استخوانها و عضلاتش به نحوه مطلوبی تغيير خواهد کرد.
* کسانیکه به گونه‌ای که در ذيل آمده آموزش ببینند، ضرورت تودِه را درک خواهند کرد.
4- در تودِه دستها و پاها بسيار مهم هستند و بايد کاملاً و به درستی روی "ماکی‌وارا" تمرین شود. در اين عمل شانه‌های خود را بيندازيد، ريه‌های خود را باز کنيد، با پاهای خود به زمين چنگ بزنيد نيروی خود را جمع کنيد و قدرت ذاتی و باطنی خود را به پائين‌ترين جای شکم خود"هارا" فروبريد. با هر دست خود صد يا دويست بار تمرين کنيد.
5- وقتی ایستادن‌های تودِه را تمرين می‌کنيد مطمئن شويد که کمر شما صاف است شانه‌های خود را پايين بيندازيد، قدرت خود را جذب کنيد و آنرا به پاهايتان انتقال دهید.
6- تکنيک‌های تودِه بايد بارها و یکی پس از دیگری تمرين شوند. چرا که اين تکنيک‌ها سینه به سینه و نسل به نسل به ما منتقل شده است، این سختی را به خود بدهید تا کاملا فراگیرد که تکنیک‌ها را در چه زمان و در چه موقعیتی استفاده کنید، به داخل برويد، ضربه بزنيد، رها کنيد، اين است قانون توريته "کاراته".
7- شما بايد مشخص کنيد که تودهِ برای تربيت يک بدن سالم است (تربیت بدنی) و يا زيادتر کردن مشغله و وظيفه‌تان (تفریح و سرگرمی).
8- در حين تمرين شما بايد تصور کنيد که در ميدان مبارزه هستيد. زمانی که حمله و یا دفاع می‌کنید، چشمان خود را به خوبی باز کنيد، شانه‌های خود را پائين بياندازيد و بدن خود را سفت کنيد. حالا ضربات حریف را دفاع و سپس حمله کنید! هميشه با اين روحيه تمرين کنيد و نهايتاً وقتی در ميدان واقعی قرار بگيريد به طور طبيعی آماده خواهيد بود.
9- در حين تمرين تلاش بیش از حد نکنيد چرا که ميزان انرژی مصرفی شما بالا می‌رود، صورت و چشمان شما افروخته می‌شود و نهایتاً جسم شما آسيب می‌بيند. مراقب خود باشید.
10 – در گذشته کسانی که در تودِه استاد می‌شدند عمری طولانی داشتند و این بخاطر اينست که تودِه به رشد استخوانها و عضلات کمک می‌کند و برای دستگاه گوارش و گردش خون در بدن نيز مفيد است. بنابراين منبعد تودِه بايد پايه و اساس همه ورزشهای مدارس ابتدائی و بالاتر از آن شود و به نظر من اگر اين ايده عملی شود ما در آينده مردانی خواهيم داشت که قادرند به تنهايی بر ده تجاوز کار پيروز گردند. "لازم به تذکر است که هم اکنون در مدارس جزیره اُکیناوا کاراته‌دو جزئی از دروس تحصیلی می‌باشد".
دليل ذکر اين موارد اين است که به نظر من همه دانشجویان دانشکده تربیت معلم جزیره اُُکيناوا بايد تودِه تمرين کنند تا زمانیکه که فارغ‌التحصيل می‌شوند بتوانند دقيقا همه مطالبی را که من به آنها آموختم را به دانش‌آموزان خود در مدارس انتقال دهند. در طول 10 سال تودِه در سراسر اُکيناوا گسترش خواهد یافت و نتیجتاً به سرزمين ژاپن خواهد رسید و اين يک سرمايه بزرگ برای جامعه نظامی ما است.
تاریخچه کاراته، ساکوگاوا "تودِه"
استاد کوشوکــُـن افسانه‌ای " کوشانکو" مدتی در اُکیناوا اقامت داشت و معروفترين شــاگرد او ساتونوکو ســـاکوگاوا "تـــوده" بود، (1815-1733). ساکوگاوا در سال 1756 شاگرد کوشوکــُن شد. او تا قبل از آمدن کوشوکـُن به اُکیناوا شاگرد " تاکاهارا پی‌چين" 1760-1683 بود و در آن موقع ساکوگاوا از پی‌چين اجازه گرفت تا زير نظر کوشوکـُن آموزش ببيند.
ساکوگاوا به همراه کوشوکـُن برای يادگيری کمپو به چين سفر کرد و در سال 1762 به اُکیناوا بازگشت. به زودی ساکوگاوا به عنوان متخصص در شيوه جنگيدن "تودِ" (دست چينی " نام قبلی کاراته" ) معروف گرديد. گفته می شود که لقب ساتونوشی را به ساکوگاوا به خاطر خدماتش به پادشاه اُکیناوا اعطاء کردند.
ساکوگاوا سريعا آموزش "دست چینی"را در اُکیناوا آغاز کرد. او با ترکيب کردن آموخته‌هايی که از استاد خود داشت توانست يک سيستم آموزشی را پايه گذاری کند و اين باعث شد تا او اولين استاد تودِ در اُکیناوا لقب گیرد. اکثر شاگردهای او به مقام‌ها و مدارج بالا دست يافتند، در ميان آنها چوکون ساتونکو ماکابه، ساتونوکو اوکودا، ماتسوموتو، کوجو، ياماگوچی، ساکوموتو، اونسومه و سوکون "بوشی" ماتسومورا بودند. (بوشی لقب جنگجويان و سامورايی‌ها بود).
تاریخچه کاراته، سوکون ماتسومورا "بوشی"
بر خلاف نظر برخی، بوشی ماتسومورا در 1797 به دنيا و در سال 1889 در‌گذشت. برخی از مورخان مدارکی پيدا کرده‌اند حاکی از اينکه بوشی ماتسومورا در سال 1809 به دنيا آمده است اما اين مطلب نمی‌تواند درست باشد، زيرا ما می‌دانيم که او در سن 92 سالگی دارفانی را وداع گفته است. بر اساس برخی منابع نام خانوادگی او بوشی کی‌يو بوده است. ماتسومورا در روستای ياماگاوا در شهر شوری اُکيناوا بزرگ شد. وی دورگه " چینی، اُکیناوایی" بود. در سال 1810 وقتی 14 ساله بود، ساکوگاوا در آکاتا به او آموزش می‌داد. بر طبق سنت آن زمان، پدر بوشی از ساکوگاوا خواست که آموزش پسرش را به عهده بگیرد. برخی‌ها می‌گويند وقتی ساکوگاوا می‌خواسته دفاع کردن مشت را با وی تمرین کند او را به درختی می‌بست بطوريکه نتواند تکان بخورد و بعد به او مشت می‌زد. روایتی است که می‌گوید، بوشی در خدمت خاندان شو بود و لقب ساتونوکی به او داده شد و بعدها نیز به لقب چی‌کوتوشی ارتقاء يافت و اين احتمالا دليلی است بر اينکه او لقب چی‌کودون را نيز داشته است.
بر طبق آداب و رسوم آن زمان پادشاه اُکیناوا میل داشت تا بوشی نام خانوادگی خود را عوض کند، به او موراماتسو "به معنی درخت کاج روستا" پيشنهاد شد اما سوکون از او خواست تا نام خانوادگی خود را به ماتسومورا "به همان معنی، با تلفظی دیگر" تغيير دهد و پادشاه نيز اين خواهش او را پذيرفت. ساکوگاوا تا آخر عمرخویش به او آموزش می‌داد "طبق روایتی به مدت چهار سال" و بعد از مرگ استاد، سوکون تمرینات خود را بطور انفرادی ادامه داد.
ماتسومورا با خانمی به نام " يونامينه چیرو" از خانواده‌ای که به خاطر مهارتهای فنون رزمی‌شان معروف بودند ازدواج کرد. بر اساس فرهنگ و سنن آن زمان وی در سن 19 سالگی ازدواج کرد، يعنی در سال 1815. یونامینه می‌گفت که او هرگز حاضر نبوده با مردی ازدواج کند که نتواند او را شکست دهد و از قرار معلوم سوکون با او جنگيده و پيروز شده و اين دليلی شد بر اينکه او با سوکون ازدواج کند ( البته که او بايد سوکون را هم دوست داشته باشد!). داستان‌های جالب زيادی در مورد اين دو زوج وجود دارد.
کاراته شوری به وسيله بوشی ماتسومورا گسترش وسيعی يافت و امروزه شيوه‌های فراوان و مختلفی از شيوه اصلی شورین‌ریوی ماتسومورا به جا مانده است. بر خلاف برخی نظرهای ارائه شده بنظر می‌آید که روش شورین‌ریو همانی است که ماتسومورا تمرین و آموزش می‌داده.
داستانهايی راجع به ماتسومورا
دو داستان مردم پسند و مشهور در مورد ماتسومورا وجود دارد که سياست او را در شکست دادن دشمن با تهديد و تخريب روحيه حتی قبل از مبارزه بیان می‌کند، اولين داستان زمانی است که ماتسومورا با يک گاو جنگيد. شوتای "پادشاه اُکیناوا" اين گاو را از امپراتور ژاپن گرفته بود. پادشاه تصميم گرفت که ماتسومورا را در مقابل آن گاو قرار دهد. ماتسومورا وقت را تلف نکرد، به ديدن کسی که از آن گاو نگهداری می‌کرد رفت. او هر روز زره خود را می‌پوشيد و به ديدن آن گاو رفته و آن را عذاب می‌داد تا اينکه آن گاو از او ترسيد و خوب فهميد که او کيست! نهايتا روزی فرا رسيد که ماتسومورا می‌بایست با آن گاو مبارزه می‌کرد، آنها گاو را به ميدان مبارزه فرستادند و بعد ماتسومورا رفت تا با گاو بجنگد، گاو بلافاصله با دیدن وی ترسيد و فرار کرد و به خاطر همين، پادشاه به او لقب "بوشی" داد. ("بوشی" به معنای جنگجو و سامورايی است).
و داستانی هم قديمی راجع به چشمان ماتسومورا وجود دارد. يک صنعتگر لوله‌ساز و رزمی کار، ماتسومورا را به مبارزه فرا خواند. اين مرد به ماتسومورا گفت که برای مبارزه وی را در محل و ساعت معين و مشخصی در صبح زود ملاقات خواهد کرد. او تصميم گرفت زودتر از ماتسومورا به آن مکان رفته تا زمين آنجا را امتحان کند و با پيش بردن سياست و ترفندش نتيجه خوبی را کسب کند، بر خلاف تصور او، ماتسومورا زودتر از او در آنجا حاضر شده بود، او قبلا فکر حريف را خوانده بود، بنابراين وقتی آنها شروع به مبارزه کردند، او ناگهان چشمان ماتسومورا که نگاهی مرگبار در آنها موج می‌زد را ديد و ترسيد و روحيه خود را از دست داد. او در همان لحظه روی زمين افتاد و شروع به گريه کردن کرد، ماتسومورا به او گفت که تنها نقشه او پيروز شد و او را شکست داد. رفتار ماتسومورا مثل رفتار يک سامورائی بود و اين پذيرش راسخانه مرگ بود، همانطور که موساشی گفته بود.
شخص ديگری که ماتسومورا با او تبادل اطلاعات رزمی می‌کرد، مردی بود به نام چينتو، يک دزد دريايی از تایوان ( به عقيده برخی، او اصلا يک دزد دريايی نبوده، بلکه يک بازرگان بوده و دزدی و غارت هم نمی‌کرده است). او به سمت ساحل اُکيناوا می‌آمد که در راه برای کشتی او اتفاقی افتاد وقتی او به اُکيناوا رسيد به خاطر گرسنگی شروع به تاراج و غارت کرد، پادشاه اين خبر را شنيد و بوشی را فرستاد تا جلوی او را بگيرد، وقتی بوشی او را پيدا کرد آنها با هم شروع به نزاع کردند اما بعد از مدتی آنها با هم دوست شدند بعضی‌ها عقیده دارند به این دليل بود که چينتو در تغييردادن موقعیت بدن و پاها "تای‌ساباکی" خيلی مهارت داشت درست مثل ماتسومورا. وقتی تمام تلاشها برای دستگير کردن دزد دريايی بی‌نتيجه ماند، در کمال ناباوری، بوشی با او دوست شد و آنها با هم اطلاعات رزمی مبادله کردند و بر همين اساس ما کاتايی به نام چينتو داريم که بوشی از او آموخته است. بوشی ماتسومورا مدتی هم نزد يک استاد چينی به نام چانان (چيگ نان) که ديپلمات اعزامی از چين به شوری بود آموزش ديد. بوشی دو کاتا از آنچه آموزش ديده بود ابداع کرد که به " Chiag nan sho dai " معروف هستند. بعدها نام آندو به پی‌نان(پينگ آن) شودان و نی‌دان تغییر یافت. در سيستم ماتسومورا، اين دو کاتا به عنوان اصل يا" کیهون کاتا" در نظر گرفته می‌شوند.
گفته می‌شود که يک استاد چينی به نام آسون يک کاتای چینی را به نام نای‌فانچين در منطقه ناها آموزش می‌داده است، برخی معتقدند که اين کاتا مدتی در سیستم ناهاته آموزش داده می‌شده، اما مدت زيادی در آن سیستم نماند). ماتسومورا مدتی هم نزد آسون آموزش ديد. بعدها ماتسومورا اين کاتا را ياد گرفت و آنرا به دو بخش تقسيم کرد: نای‌فانچين شودان و نی‌دان. اصل و ریشه نای‌فانچین سان‌دان مبهم و نامعلوم است. اين کاتا در اصل کاتای ماتسومورا نبوده اما ممکن است ریشه‌ای هم در سيستم استاد آسون داشته باشد.
تاریخچه کاراته، سی‌شو آراگاکی
آراگاکی در روستای کومه مورا متولد شد. او به عنوان مترجم زبان اُکیناوایی در نزد چینی‌های مقیم اُکیناوا مشغول به کار بود. وی به خاطر پرش‌هايش که مثل پريدن گربه نرم و انعطاف‌پذير بود به مایا "به معنی گربه" معروف شده بود.
آراگاکی بغیر از نام مستعار "آراگاکی گربه، که حتی امروزه نیز معروف‌ترین و رایج‌ترین نام او در اُکیناوا است" به نام "آراگاکی کامادِه‌اونچو" نیز معروف بود. ( کاما دِه به معنای "دستان داسی شکل" و "اونچو" نیز نام کاتای مورد علاقه او بود. "اونسو، اونشو").آراگاکی مدتی نیز در دربار پادشاهی اُکیناوا "چیکودُن پِی‌چين" بود، (چیکودُن پی‌چین معادل کلمه سامورایی است در زبان ژاپنی). با توجه به تسلط وی به زبان چینی از او بعنوان مترجم رسمی دربار استفاده می‌شد و سفرهایی نیز بدین خاطر به چین داشت. وی در سپتامبر 1870 به پکن اعزام و دراين سفرها بود که تعليمات وی به هيگااُنـّای جوان قطع شد.واضح و روشن است که آراگاکی تا آخر عمر به دنبال آموزش تودِه بود و به يقين او يکی از اولین مربيان تودِه در قرن نوزدهم است، (تودِه بمعنای "دست چينی" و نام قديم کاراته است). برخی از ديگر شاگردان او عبارت بودند از: استاد کانریو هيگااُنـّا (در بالا ذکر شده و خود او نيز مربی چوجون مياگی "بنيانگذار روش گوجوريو" بود)، استاد گيچن فوناکوشی (بنيانگذار روش شوتوکان)، استاد کنوا مابونی (بنيانگذار روش شيتوريو) و استاد کان‌بوم اواِچی (بنيانگذار اواِچی ريو). اين کاراته کاهای نامور و مشهور هرچند آراگاکی را مربی اوليه خود نمی‌دانند، اما در پی او بدنبال تعلیماتش بودند.
واضح و روشن است که آراگاکی تا آخر عمر به دنبال آموزش تودِه بود و به يقين او يکی از اولین مربيان تودِه در قرن نوزدهم است، (تودِه بمعنای "دست چينی" و نام قديم کاراته است). برخی از ديگر شاگردان او عبارت بودند از: استاد کانریو هيگااُنـّا (در بالا ذکر شده و خود او نيز مربی چوجون مياگی "بنيانگذار روش گوجوريو" بود)، استاد گيچن فوناکوشی (بنيانگذار روش شوتوکان)، استاد کنوا مابونی (بنيانگذار روش شيتوريو) و استاد کان‌بوم اواِچی (بنيانگذار اواِچی ريو). اين کاراته کاهای نامور و مشهور هرچند آراگاکی را مربی اوليه خود نمی‌دانند، اما در پی او بدنبال تعلیماتش بودند.
آراگاکی نه تنها متخصص نامور تودِه بود، بلکه استاد مسلم اسلحه و آلات جنگی نيز بود. او چند کاتای "بو" و "سای" نظير "آراگاکی نوکـُن" و "آراگاکی نو سای" و "سِسوکو نوکـُن" که حدوداً دارای 200 تکنيک می‌باشند و در مقابل شمشير از آن استفاده می‌شوند را از خود به جای گذاشته است و تصور می‌شود که کاتاهای سلاحی آراگاکی طولانی ولی زيبا است.
آراگاکی اقوام زيادی دارد که هنوز در اُکيناوا زندگی و تمرين کاراته می‌کنند.اما نسلهای او ترجیحاً با گوجوريو در ارتباط‌اند، شيوه‌ای که از نظر بنيادی شبيه تودِه آراگاکی می‌باشد. با وجود شهرت و آوازه او به عنوان استاد مسلم تودِه و با وجود نسلهای زياد او، ( نه فقط بعنوان فرزند، بلکه به عنوان شاگرد و پیرو روش او) آراگاکی هيچ شيوه‌ای خاصی از خود به جای نگذاشته است. تمام آنچه از ميراث اين استاد معروف به جای مانده تکنيک‌ها و کاتاهايی است که در تعدادی از شيوه‌های مدرن کاراته و "کوبوجوتسو"، پراکنده شده.
اسناد و مدارکی در مورد تودِه، از قرن نوزدهم حفظ شده که فقط يک گزارش کتبی (يک جدول برنامه) از برنامه‌ريزی اجراهای تودِه و انواع اسلحه برای سفير کبير چين در اُکيناوا در شهر شوری در بیست و چهارم مارس 1867 نوشته شده که نشان می‌دهد، آراگاکی برنامه‌هايی منظم برای تمرین کاتا، تکنیک و اسلحه تدوین و اجرا می‌نموده. قد و قامت و توانمندی آراگاکی به عنوان يک استاد تودِه قابل تحسين بود و با اینکه آن عصر، عصر نوابغ و قـَدَرهای تودِه بود و کسانی مانند ايتوسو، آزاتو و معروفترين استاد مسلم همه دوران "بوشی ماتسومورا" همگی فعال و شناخته شده بودند، اما به هر دليلی، همیشه اين "سی‌شو آراگاکی" بود که تودِه را برای يک مهمان مهم و خارجی نمایش می‌داد.
تاریخچه کاراته، هیگااُنـّا (1915 - 1853)
کانريو هيگااُنــّا در سوم ماه مارس 1853 درست زمانی که جزيره اُکيناوا به وسيله خاندان ژاپنی ساتسوما اشغال شده بود متولد شد. بر اساس آخرين تحقيق ايکن توکاشیکی، ريیس انجمن کاراته گوجوريو توماری‌‌ته اُکيناوا، کانريو هيگااُنــّا، به عنوان چهارمين فرزند پسر و دهمين نسل خانواده از خاندان هارو، در دهکده نیشی‌مورا از توابع شهر ناها متولد شد.
کانريو هيگااُنــّا تقريبا از سال 1827 به مدت 3 سال از شهر فوچوی چين ديدن کرد. گزارش ديگری از سفر ديگر او در دست است که بر اين اساس او از سال 1873 به مدت 15 سال از شهرها و بنادر چین نيز ديدن کرده است. مورخان فنون رزمی معتقدند که انگيزه او از اين سفرها، يادگيری فنون رزمی چينی‌ها بوده است. هيگااُنــّا در شيوه مبارزه‌ای "شائولین چون" طی اقامتش در چین تمرینات و مطالعاتی انجام داد. هر چند بعضی از مورخان نيز می‌گويند هدف اوليه او از سفر به چين نتيجه درگيريهای سياسی‌اش بوده است. در سال 1868 ژاپن جنبش عظيمی را در تاريخ خود تجربه کرد، حکومت شوگون توکوگاوا به وسيله نیروهای امپراتور می‌جی سقوط کرد. طی عصر توکوگاوا، اُکيناوا بخشی از منطقه " ساتسوما "، جنوبی‌ترين منطقه ژاپن بود. ولی درعین حال اين جزيره ارتباط تنگاتنگ خود را با دولت چین حفظ می‌کرد. جنبش می‌جی ملی‌گرائی را برای ژاپن به ارمغان آورد. دولت می‌جی خواستار جزیره اُکيناوا، بعنوان تنها پيوستگی‌اش بود و می‌خواست که اين جزيره روابط تجاری خود را با دولت چين قطع کند، در اين زمان اُکيناوا به دو حزب سياسی تقسيم شده بود، يکی در حمايت ژاپن
يک رابط نزديک کانريو هيگااُنــّا، آٔقای يوشی‌مورا بود که بين شهر فوچو و اُکيناوا تجارت چای می‌کرد. او يکی از فعالان حزب حامی چين بود که سعی زيادی برای منع سکونت ژاپنی‌ها در اُکيناوا کرد. بر اساس نظر مورخان کانريو هيگااُنــّا نامهای راجع به سفرش به يوشی‌مورا داده بود. وی هيچ وقت برای هيچ‌کس راجع به آن نامه توضيحی نداد و نيز به خاطر چين روابط خود را با برخی از دوستان نزديکش قطع کرد. در شهر فوچو، کنسولگری اُکيناوا وجود داشت که "ريوکيو کان" ناميده می‌شد. ظاهراً ريوکيو کان دادخواست اَُکيناوایی‌‌ها را به دولت چين که خواستار فشار بين‌المللی بر عليه ژاپن به خاطر اشغال اُکيناوا بود، اعلام داشت. اين امکان وجود دارد که کانريو هيگااُنـــّا يکی از پيغامداران منتخب حزب حامی چين در اُکيناوا، برای مطلع کردن ديگران از وضع جزيره بوده است.
در سال 1879 دو سال بعد از عزيمت هيگا اُنــّا به چین، اُکيناوا رسماً تحت قیومت دولت ژاپن بود تا با حضور ارتشی از پليس و افسران ژاپنی در آن، نهايتاً بخشی از ژاپن شود. اين دوران واقعاً شرايط سختی برای اُکيناوایی‌ها بود.
گفته می‌شود که هيگااُنــّا مدت سه سال در چين اقامت کرد. طی اين مدت او مخارج خودش را با ساخت و فروش اجناس حصیری و خیزران تأمين می‌کرد. همچنين او فرصتی يافت تا تعدادی از فنون رزمی چينی را نيز بياموزد. بر اساس نظر ری‌کی‌چی اُهایا، هيگااُنــّا يکی از کسانی بود که نزد "وی شین‌زان" آموزش ديد. خود "شین‌زان" نيز شاگرد "رو روکو" بود که او نيز به هيگااُنـّا "فوکیان چانگ" را آموزش داد. "فوکیان چانگ" روشی مبارزه‌ای بود متشکل از " چانگِ شائولین جنوب " و "چانگِ چهار فامیل".
در چين دو روش مبارزه‌ای همانند چانگ وجود داشت. يکی تحت عنوان روش سخت، " شيوه بيرونی" و ديگری روش نرم " شيوه درونی". روش سخت و بیرونی از طرف مدارس ذنِ بودائی تمرین می‌شد و از شائولین‌چون می‌توان بعنوان معروف‌ترین سبک این روش نام برد و همینطور از تای‌چی‌چوان نماینده‌ای از روش نرم یا درونی.
سيستم رزمی که هيگااُنــّا از "وی شين‌زان" و "رو روکو" آموخت، "پان گای‌نون" (به معنای نيمی سخت و نيمی نرم) نامیده می‌شد. کاتاهايی که در سبک گوجوريو نظير، سانچين، سان سی‌رو و پی‌چورین تمرين می‌شود همگی از همان شيوه نشـأت گرفته است.
هيگااُنــّا، ناهاته را از سی‌شو آراگاکی 1920-1840 آموخت. آراگاکی به خاطر کاتای مورد علاقه‌اش "سی‌سان" در ميان اُکيناوايی‌ها معروف بود. برخلاف شوری‌ته، ناهاته کاتاهایی که از استان "فوکين" چين وارد آن سیستم رزمی شده بود را به خوبی نشان می‌داد. نهایتاً بعد از بازگشت از چين او ناهاته را با تلفیق این هنر با روش‌های کمپوی چينی به شکل يک سيستم درآورد که توتِه یا "دست چینی" نام گرفت.
بنيانگذار كيوكوشين كاراته در ايران ( مكتب كاراته شيرزادISKO ) كيوكوشين كاراته شيرزاد
ايشان در سن 23 سالگي به عضويت اولين تيم ملي كاراته ايران در آمدند. در تاريخ 16 ارديبهشت1352( 6 مي 1973) در سن 23 سالگي (مكتب كاراته شيرزاد) را با تجربياتي كه در ورزش رزمي داشتند ، افتتاح كرده و به دليل اينكه هيچ‌گونه تعصب و گرايشي نسبت به هيچ سبك خاصي نداشتند، روشي كه در مكتب خود تدريس مي‌كردند را ( راه و روش كاراته ، يا كاراته دو) نام‌گذاري نمودند. درسال1354(سال 1975) پس ازشركت درمسابقات بين المللي كاراته كه بيش از40كشوردرآن شركت داشتند با مشاهده اولين دوره مسابقات كاراته سبك كيوكوشين كه بـه نام بزرگان كاراته معروف شده بود با استاد ماسو تاتسو اوياما آشنا شده و به‌طور منظــــم حداقل سالي دوباردرارديبهشت وآبان ماه به ژاپن سفر‌كرده و با ايشان تمرين داشتند و تا قبل از فوت استاد اوياما در6 ارديبهشت1373( 26 آوريل 1994) صادقانه با ايشان همكاري داشته‌اند .
ده روز پس از فوت سوساي اوياما ، كانچو يوسف شيرزاد در تاريخ 16 ارديبهشت1373 (6 مي 1994) نام مكتب كاراته خود كه در سطح كشور ايران فعاليت مي‌نمود را به نام جهاني سازمان بين المللي شين ذن كاراته (ايسكو)، تغيير دادند و سبك خود را به دنيا معرفي و كلية تجربياتشان در ورزش‌هاي رزمي را در اختيار هموطنان قرار داده و اكنون نمايندگان اين سازمان (ايراني و غير ايراني) در سطح جهان به بسط و گسترش اين سبك كاراته ايراني مشغولند.
شيهان محمد قاسم حاجي آبادي
شيهان محمد قاسم حاجي آبادي نماينده كيوكوشين شيرزاد در ايران و كيوكوشين ماتسويي ( ايچي گكي) در استان مركزي داراي كمربند سياه دان 5 ، مربي و داور درجه يك ملي و بين المللي.و رئيس كميته سبك هاي آزاد كاراته استان مركزي متولد 1351 در اراك ورزش را از سن 12 سالگي با فوتبال، آمادگي جسماني و كاراته شروع نمود و در بخش آموزشگاهها داراي چند عنوان قهرماني در رشته هاي ياد شده مي باشد. از سال 1366 كيوكوشين كاراته را زير نظر استاد جواد بخشي نيك آغاز نمود، بعد ازسفر استاد بخشي نيك به خارج از كشور حاجي آبادي در خدمت استاداني چون : مرحوم غلامحسين رنجبران، استاد حميدرضا فقيه نصيري و استاد اصغر آرزومند شاگردي نموده و بهره برد و طي اين مدت در مسابقاتي شركت كرده و داراي عناويني در سطح استاني ، كشوري و... از سال 1372 اولين كلاس آموزشي خود را در رشته كيوكوشين و در دانشگاه اراك افتتاح كرد و به آموزش اين سبك پرداخت.
شيهان حاجي آبادي شاگردان بسياري تا سطح قهرماني آموزش داده و تعدادي بعد از فارغ التحصيل شدن از دانشگاه هر كدام به شهر خودشان عزيمت نموده و همچنان در اين ورزش فعال مي باشند.
شيهان حاجي آبادي سبك شين ذن كاراته را به همراه شاگردان خود در سال 1380 به عنوان نماينده اين سبك در ايران و مسئول هماهنگي در استان مركزي شروع كرد كه اين فعاليت همچنان ادامه دارد.
وي كليه باشگاه هاي تحت پوشش خود در استان مركزي را به نام مبارك امام علي(ع) ( آكادمي كاراته امام علي (ع) زينت داده و هم اكنون حدود 300 هنرجو تحت همين نام در استان مركزي فعاليت مي نمايند. تيم نوجوانان ، جوانان و بزرگسالان در مسابقات بسياري در اين سبك شركت كرده و داراي عناوين مختلف قهرماني در كليه رده ها مي باشند .
كليه كساني كه در اين آكادمي موفق به اخذ كمربند سياه به بالا گرديده اند :
آقایان : علی شهبازی ، ناصر مهدوی ، حامد دلیر ، هادی ولیزاده ، هادی سرمدی ،
استاد گرامی : آقای بابک شهبازی ( کمربند دان4 )
مژده به همشهریان و ورزش دوستان شهرستان پارس آباد 
